در ابتدا باید معنی استقلال طلبی را در نوجوان بیان کنیم. استقلال طلبی در نوجوان یعنی فرزند شما دیگر کودک نیست و می‌تواند مسئولیت‌های بیشتری را در زندگی بپذیرد که به معنای کم شدن وابستگی او به اطرافیان از جمله پدر و مادر می‌باشد.
استقلال طلبی در نوجوان یعنی او می‌تواند در برخی امور تصمیم‌گیری کند و نظر بدهد و از طرفی باورها و ارزش‌های خود را تعریف کند.
استقلال طلبی در نوجوانان مستلزم این است که آن‌ها به یک سن مشخصی برسند، چراکه ایجاد استقلال در سن کم او را درگیر آسیب‌های اجتماعی خواهد کرد. در این مسیر والدین باید سعی کنند که بین استقلال طلبی نوجوان و حفظ امنیت او تعادلی را برقرار کنند، تا همواره رابطه خوب خود را با فرزندشان حفظ نمایند.
رابطه استقلال طلبی در نوجوان و فاصله گرفتن از پدر و مادر

با بزرگ شدن فرزند و ورود او به دوره نوجوانی، همواره نگرانی‌هایی برای پدر و مادر ایجاد می‌شود. چراکه آن‌ها دیگر کودک دیروز را که همواره مطیع و وابسته به پدر و مادر خود بود را در مقابل خود نمی‌بینند و توقع دارند که فرزندشان تمام زمان خود را به بودن در کنار پدر و مادر اختصاص دهد، اما با فاصله گرفتن او نگران می‌شوند.
نوجوانی از حساس‌ترین دوره‌های زندگی هر کسی است. با ورود به سن نوجوانی، فرد نیاز دارد که هویت شخصی خود را بدست آورد، تا همانند ظاهرشان که بزرگ می‌شود، شخصیت‌اش نیز به شخصیت بزرگسال تبدیل شود.
بخاطر همین موضوع افراد در سنین نوجوانی بیشتر تمایل دارند تا از خانواده خود فاصله بگیرند و بیشتر با محیط اطراف خود در ارتباط باشند. در واقع می‌خواهند با فاصله گرفتن به پدر و مادر خود بگویند که دیگر بزرگ شده‌اند و می‌خواهند خودشان تصمیم بگیرند که اوقات خود را چگونه و با چه کسانی سپری کنند.
تمایل به بودن در کنار دوستان و وقت گذراندن با آن‌ها در این سن بسیار تشدید می‌شود، چراکه اینکار باعث می‌شود احساس تعلق به یک گروه دوستانه را داشته باشند.
بنابراین اگر فرزندتان هم با ورود به سن نوجوانی کمی از شما فاصله گرفته است و سعی می‌کند در جمع‌های دوستانه خود باشد، نباید نگران باشید و یا خیلی به او سخت‌گیری کنید. فقط بایستی بدون ایجاد محدودیت برای او توجه داشته باشید که دوستان سالم داشته باشد و در واقع فرزند خود را به صورت غیرمستقیم و نامحسوس کنترل نمایید.
آنچه که والدین باید پیرامون استقلال طلبی نوجوان بدانند
استقلال طلبی نوجوانان امری طبیعی است که اگر خانواده‌ها بتوانند به درستی این مسئله را مدیریت کنند، هیچ گاه در یک خانواده تبدیل به چالش نمی‌شود و میان فرزند و پدر و مادر تنشی به وجود نمی‌آید.
عشق و احترام بی دریغ
فرزندتان با ورود به دوره نوجوانی بیشتر از هر زمان دیگری به محبت و حمایت شما نیاز دارد. چراکه وقتی فرزندتان عشق و محبت لازم را از شما دریافت کند، اعتماد به نفس او نیز بیشتر می‌شود و برای رسیدن به اهدافش انگیزه و تلاش بیشتری دارد. می‌توانید با توجه به علایق، تفریحات، رعایت حریم خصوصی، گوش دادن به حرف‌های او و ابراز احساسات کلامی عشق خود را به او نشان دهید.
عدم برخورد و واکنش های شدید
استقلال طلبی نوجوان امری نوظهور در فرزند شماست و ممکن است در اوایل این فرآیند شما هنوز گمان کنید که فرزندتان همان کودک دیروز است و نتوانید واکنش‌های خود را کنترل کنید. اما در نظر داشته باشید که مهم‌ترین عاملی که می تواند هم به شما و هم به فرزندتان کمک کند تا این مرحله را پشت سر بگذارد این است که بر واکنش‌های خود تسلط داشته باشید و صبور باشید. اگر فرزندتان در پی احساس استقلال طلبی‌اش، تمایل دارد زمان‌هایی را با دوستان خود سپری کند، نباید خیلی جدی و سخت گیرانه با او برخورد کنید، به گونه‌ای که او احساس کند شما او را محدود کرده‌اید، چراکه با این کار تنها او را به تدریج از خود دور می‌کنید.
برخورد شدید در رابطه با استقلال طلبی در نوجوان باعث می‌شود که او فکر کند تمایلات غیر واقع بینانه‌ای دارد که شما با او این گونه برخورد می‌کنید. پس سعی کنید در برابر حرف‌ها و رفتارهای نوجوان خود آرامش خودتان را حفظ کنید و با صبوری او را کنترل نمایید.
تعیین قوانین مشخص در خانه
سعی کنید در خانه برخی قوانین رفتاری، ارتباطی و … را برای فرزند نوجوان خود تعیین کنید. این گونه او محدودیت‌ها را می‌داند و سعی می‌کند بر خلاف آن‌ها عمل نکند، البته نباید در این مورد سخت گیرانه عمل کنید و باید که متناسب با سن فرزندتان قوانین را تعیین نمایید.
ارتباط با دوستان فرزند نوجوان