دژخیم زنده است و هر آواز و صدایی را نمی تواند تاب بیاورد و با حرکت های حق طلبانه مقابله می کند. در سیزده آبان 57 رژیم دژخیم شاه نیز دانش آموزان را به خاک و خون می کشد، اما او نمی داند که خون نیز جوانه می زند و دشت دانشگاه و مدرسه و کلاس را با گلهای لاله آذین می بندد و حرکت شتابنده تر از پیش تداوم می یابد.